Wauw mama, ik ben een jungle !

Dat was de reactie van zoonlief toen hij eindelijk de T-shirt eens mocht aandoen.  Ik slaakte een diepe zucht van opluchting:  zoonlief is blij en de T-shirt past en vooral, ze ziet eruit zoals ik ze in mijn hoofd had ingebeeld.

De schoonzus van mijn zus merkte al eens op dat ik met een overlock in huis toch meer T-shirts zou moeten kunnen maken.  Mja, het durven is natuurlijk iets helemaal anders.  Omdat zij regelmatig T-shirtjes van onder haar naaimachine tevoorschijn toverde,  en omdat ik die elke keer wel erg mooi vond,  raapte ik al mijn moed bij elkaar en begon te knippen in het tricotje dat ik al meer dan een half jaar in de kast had klaarliggen.  Deze keer lieten mijn dubbele naald en de stretchsteek me niet in de steek.  Vorige keer hadden ze me beiden een heleboel frustratie bezorgd,  maar dit keer niet.

Geen frustratie en een blije zoon,  het volgende tricotstofje ligt al klaar!!


Mijn tweelingnaald deed het niet helemaal zoals het moest,  ik ben dus enkele keren opnieuw mogen beginnen...



Zoonlief had niet veel zin om te poseren;

1.  ik mocht zijn T-shirt niet naar beneden trekken, zijn buik moest en zou mee op de foto gaan


2. dan moest de trui maar toe

3. met de trui toe, was het toch wat warm.  Dus trui uit en weglopen van de camera.


4. met de TV op lukte het wel om hem te laten stilzitten,  maar een lachje kon er niet meer vanaf...


Het onderste boordje frommelt om, wat is daar de reden van, kan iemand me daarmee helpen?
Of is dat omdat de T-shirt wat lang is?  Of ligt het aan de beweeglijkheid van zoonlief?


Jungle-tricot: Lillestof by Bora - Bambiblauw
Gele boordstof: Pauli
Patroon: On the road T-shirt - Ottobre 1/2013


Reacties

  1. Ha, Leen, ik ben geflatteerd! Zie je wel dat het werkt? Ik denk dat die shirtjes omkrullen omdat ze vrij smal aansluiten rond de kleuterbuikjes.
    Schoon resultaat! ;o)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten