Eindelijk nog eens een trouwfeest !

Na enkele jaren van stilte - trouwfeestgewijs dan toch - hadden we nu op 2 weken tijd ineens 3 trouwers!  Joepie, feestje!  Maar maar maar... de ene trouwden als wij al in zonnigere oorden waren,  en de andere 2 trouwden op dezelfde dag.  Al onze trouwfeestenergie werd dus losgelaten op slechts één bruidspaar.

Op hun uitnodiging stond dat ze een bijdrage aan hun tuin, meerbepaald zand, wel konden gebruiken.  Veel fantasie hadden we dus niet nodig om onze centjes af te geven:  een emmer vol zand met kleingeld.

We waren duidelijk niet de enigen die deze vraag nogal letterlijk hadden genomen...

Omdat we vroeger aan zee bij de bruidegom altijd crêpe-papier-bloemen verkochten, omdat ik onlangs via Pinterest deze roos tegenkwam en omdat onze oma destijds heel mooie rozen kon maken (die waren steeds snel uitverkocht in ons winkeltje!), was een knipoog naar haar wel een gepast extraatje om het geheel op te fleuren.
Het mooiste aan die roos:  ze is gemaakt van hartjes!

Tijdens andere surftochten op het wereldwijde web, kwam ik deze dahlia tegen.  Met de beschrijving te bekijken, herinnerde ik me dat wij dit vroeger op restaurant ook vaak maakten.  Toen eerder uit verveling dan om er bloemen voor ons bloemenwinkeltje van te maken...
Dit trouwcadeau was een uitgelezen kans om ook zo'n bloem nog eens te maken,  ééntje met een serviet,  een tweede met crêpe-papier, wat toch wel mooier was.











Extra versiering was een briefje per zeemanspost,  in een lege wijnfles.  Dochterlief vulde de fles wat extra met engeltjes.















Wie weet komen we de bloemen binnen enkele jaren terug tegen op het strand, als hun kindjes ook bloemenwinkeltje spelen.  
Dan zet ik me er wel weer bij om nog roosjes te maken!

GEFELICITEERD aan het gelukkige koppel !!  Geniet van jullie wittebroodsweken!