Sinds enkele weken hebben wij een hele speciale ster aan de hemel. Het is eerder de hele sterrenhemel waar we graag naar kijken en eens wegdromen, denken aan hoe het was, fijne herinneringen bovenhalen maar ook een traan laten. Een traan owv het gemis, het terug willen gaan in de tijd om nog eens een babbeltje te doen, wat raad te vragen,... of zoiets...
Voor in de Kerstboom haakte ik mijn eigen sterrenhemel. Zo is mijn dierbare ster er toch nog een beetje bij dezer dagen, en van haken / handwerk word je zen, remember?
Het stijven van de sterren probeerde ik eerst met suikerwater. Wat een plakboeltje is me dat?! Maar na 2 dagen drogen is het wel écht hard!
Enkele sterren werden met stijfsel gestreken. De krullerige randen zijn dan wel weg, maar de ster is nog een beetje zacht.
Ik weet nog niet goed wat ik de beste oplossing vind...
Links met stijfsel, rechts met suikerwater |
Bij het versieren van de boom vonden we ook de sterren terug die ik minstens een decennium geleden moet gemaakt hebben. Misschien moet ik er zo ook nog eens enkele in elkaar prutsen.
Mooi, mooi wat je schrijft, mooi wat je maakte.
BeantwoordenVerwijderen